الترا فلسطين | ترجمة فريق التحرير
أعلنت الإذاعة العبرية العامة، عن اكتشاف "كهف دفن" من عهد الملك رمسيس الثاني قبل نحو 3300 عام، في قرية النبي روبين المهجّرة والتي تقع على الضفة الجنوبية من وادي الصرار، وتبعد 11 كيلومترًا جنوب مدينة يافا.
خبير آثار إسرائيلي: هذا اكتشاف يحدث مرة واحدة في العمر، فلا نرى كل يوم كهفًا لم يتم دخوله منذ 3300 عام، وبداخله أدوات
وسُميت قرية "النبي روبين" بهذا الاسم، نسبة للنبي روبين بن يعقوب الذي تدّعي بعض الروايات أنه مدفون داخل إحدى المقامات في القرية.
وذكرت سلطة الآثار الإسرائيلية، اليوم الأحد، أن الاكتشاف تم بالصدفة بعد أن اصطدم جرار صخري بالكهف وكشف سقفه الأثري، حيث جرى استدعاء علماء الآثار إلى المكان، وبعد نزولهم عبر السلّم إلى الكهف المنحوت على شكل مربّع، وفي منتصف سقفه عمود، عثروا على مساحة مذهلة وُضعت فيها عشرات الأواني الفخارية والنحاسية مثلما تم وضعها في مكانها أثناء مراسم الدفن قبل نحو 3300 عام، حيث كانت الأواني بمثابة طقوس دفن يتم دفنها مع الموتى اعتقادًا بأنها ستستخدم من قبلهم في العالم الآخر.
תגלית מימי רעמסס השנה בגן לאומי פלמחים
תגלית מסעירה ויוצאת דופן בגן הלאומי פלמחים מימי רעמסס הגדול (רעמסס השני, שיש המזהים אותו עם סיפור יציאת מצרים) - בזמן עבודות של רשות הטבע והגנים לפיתוח הגן ביום רביעי האחרון פגע טרקטור בסלע, וחשף במפתיע תקרה של מערת קבורה קדומה. דרור ציטרון, פקח רשות העתיקות, היה הראשון שזיהה את החלל. למקום נקראו ארכיאולוגים מרשות העתיקות, שירדו בסולם אל תוך חלל מדהים שכמו קפא בזמן. במערה הונחו עשרות רבות של כלי חרס וברונזה תמימים (שלמים); ממש כפי שהונחו במקומם בטקס הקבורה, לפני כ-3,300 שנה. כלים אלה היוו מנחות קבורה – הם נקברו עם המתים מתוך אמונה שהם ישמשו אותם בעולם הבא. המערה נחצבה בצורת ריבוע, ובמרכז תקרתה עמוד תמך. ד"ר אלי ינאי, מומחה לתקופת הברונזה ברשות העתיקות: "מדובר בממצא של פעם בחיים! לא כל יום מתגלה לעיניך סט תפאורה של אינדיאנה ג'ונס - מערה עם כלים על הרצפה שלא נגעו בהם 3,300 שנה. אנחנו מדברים על תקופת הברונזה המאוחרת. אלה בדיוק ימיו של המלך הנודע, רעמסס השני. העובדה שהמערה היתה חתומה, ולא נשדדה בתקופות מאוחרות יותר, מאפשרת לנו, באמצעים המדעיים הקיימים כיום, להפיק הרבה מאוד מידע מהחפצים ומהחומרים ששרדו עליהם, ואשר לא נראים לעין, ובהם חומרים אורגניים. המערה יכולה לספק לנו תמונה מלאה של מנהגי הקבורה בתקופת הברונזה המאוחרת. במערה הושארו בעיקר, עשרות כלי חרס בגדלים וצורות שונים. ביניהם, ישנן קערות עמוקות ורדודות, שחלקן נצבע בצבע אדום, קובעות (קערות עם רגלית גבוהה) סירי בישול, קנקנים ונרות חרס שהכילו שמן למאור". להערכת ד"ר ינאי, חלק מהקנקנים יוצרו בחופי לבנון וסוריה. לצד הקנקנים, נמצאו כלי אגירה קטנים - בעיקר פכים ופכיות, שנועדו לאחסן ולסחור בחומרים יקרים בכמויות קטנות. כלים אלה, יובאו מאזור צור, צידון וערי נמל אחרות בחוף הלבנון. כמו כן, נמצאו כלי חרס רבים שיובאו מקפריסין. כלים מסוג אלה יובאו לארץ בכמויות גדולות, והיו חפצי לוואי נפוצים לקבורה. לצד כלי החרס, נמצאו במערה ראשי חיצים או חניתות מברונזה. לפי תנוחתם, הם היו נתונים בתוך אשפה מחומר אורגני שלא שרד. הממצאים במערה מתוארכים למאה ה-13 לפסה"נ (תקופת הברונזה המאוחרת 2ב')", בתקופה זו - בימי השושלת המצרית ה-19, ימי רעמסס השני, התקיים בארץ מינהל מצרי, שאפשר תנאים בטוחים למסחר רב היקף. תהליכים כלכליים וחברתיים אלה, משתקפים היטב בממצאי המערה: כלי החרס שהובאו מאוגרית שבצפון, מקפריסין ומערי החוף הסמוכות - ובראשן יפו, אשדוד, אשקלון, עזה ותל עג'ול, מעידים כי תושבי יבנה-ים (חוף פלמחים), השתלבו בסחר הערני שהתנהל לאורך חופי הארץ. בפרק הזמן הקצר שלפני איטום הפתח, ועל אף אמצעי שמירה, נכנס אדם או יותר למערה שחיטט במספר נקודות. רוב מוחלט של הכלים נותר במקומו, אך נראה כי מספר פריטים נגנבו. נסיבות המקרה נחקרות. לדברי אלי אסקוזידו, מנהל רשות העתיקות ורעיה שורקי, מנהלת רשות הטבע והגנים, "התגלית בגן הלאומי פלמחים ייחודית ומסעירה במיוחד. השמועות על גילוי המערה עברו בעולם המדעי כאש בשדה קוצים, ואנו מקבלים פניות רבות מחוקרים בבקשה להצטרף לחפירה הארכיאולוגית הצפויה. לצערנו, בפרק הזמן הקצר לפני איטום המערה, ועל אף שמירה עליה, נגנבו מספר פריטים ארכיאולוגיים מהמערה, והנושא נמצא בחקירה. בימים הקרובים, נגבש יחד את אופן ביצוע המחקר והשימור הנדרשים באתר הייחודי, שהינו חגיגה לעולם הארכיאולוגי ולהסטוריה הקדומה של ארץ ישראל". בסרטון: כניסת צוות רשות העתיקות לראשונה למערה. צילום: עוזי רוטשטיין, רשות העתיקות בתגובות תמונות של הממצאים במערה וסרטון נוסף.
Posted by רשות הטבע והגנים on Saturday, September 17, 2022
ووفقًا لإيلي ياناي، الخبير في العصر البرونزي في سلطة الآثار الإسرائيلية فإن "هذا اكتشاف يحدث مرة واحدة في العمر، فلا نرى كل يوم كهفًا لم يتم دخوله منذ 3300 عام، وبداخله أدوات. نحن نتحدّث عن العصر البرونزي المتأخر. هذه بالضبط هي أيام الملك الشهير رمسيس الثاني".
كانت الأواني من ضمن طقوس الدفن، ويتم دفنها مع الموتى اعتقادًا بأنها ستستخدم من قبلهم في العالم الآخر
وأضاف أن "حقيقة إغلاق الكهف وعدم تعرّضه للنهب في فترات لاحقة، تتيح لنا بالوسائل العلمية المتاحة اليوم، استخراج قدر كبير من المعلومات من الأشياء والمواد التي نجت، والتي لا يمكن رؤيتها للعيان بما في ذلك المواد العضوية. يمكن أن يوفر لنا الكهف صورة كاملة لعادات الدفن في العصر البرونزي المتأخر".
وفي الكهف، تُركت عشرات الأواني الفخارية ذات الأحجام والأشكال المختلفة، ومن بينها أواني عميقة وأخرى ضحلة، بعضها مصبوغ باللون الأحمر ومجموعة أوعية ذات قاعدة عالية، وأباريق وشموع فخار يحتوي بعضها على زيت للإضاءة.
وأقامت "إسرائيل" على أنقاض قرية "النبي روبين" المهجرة "كيبوتس بلماحيم" في 11 نيسان/ أبريل 1949 على يد أعضاء سابقين في لواء "يفتاح" التابع لـ "البلماح" وهي بالعبرية "פלמ"ח" اختصارًا لعبارة "پلوجوت ماحتس: פלוגות מחץ" وتعني بالعربية "سرايا الصاعقة"، وقد كانت القوات الضاربة لعصابة "الهاغاناة"؛ الجيش غير الرسمي لمستوطنات اليهودية خلال فترة الاحتلال البريطاني لفلسطين وكان لها الدور الأبرز في تهجير القرى الفلسطينية بقتل وتعذيب وتشريد وتهجير سكّانها.
واحتُلت القرية في المرحلة الثانية من عملية "براك". وبحسب المؤرخ الإسرائيلي بِني موريس فإن سكانها هُجروا عنوةً في الأول من حزيران/ يونيو 1948، قبل ثلاثة أيام من إجبار سكان قرية "يبنة" المحاذية على مغادرة بيوتهم.
